Logan (UT) – West Yellowstone (MT) – 361 mijl

Logan Canyon National Scenic Byway      Oregon Trail Bear Lake scenic byway

We hebben goed geslapen. Dat kan ook niet anders. Zo’n reis is best vermoeiend.

Na de ochtendrituelen hebben we ontbeten in het hotel. Wat toastjes met jam. Slootwater koffie. We namen wat fruit, yoghurt, zoete broodjes mee voor onderweg.

Rond 07:45 uur reden we weg. We rijden door een prachtig landschap (via de Logan Canyon National Scenic Byway). Bergen in de horizon; een kabbelend beekje naast ons. We bezoeken een prachtige meer (Tony Grove Lake). Heel mooi. Het vakantie gevoel komt nu echt bij ons naar boven.

Vervolgens gaan we naar een uitkijkpunt over Bear Lake (Bear Lake Overlook); geweldig. De route eindigt in Garden City. Vandaar via de Oregon Trail Bear Lake scenic byway richting Wets Yellowstone.

A heeft veel pijn.. dat komt door het afvallen. Door de lange zit krijgt ze pijn in der heupen en stuit. We hebben een wigkussen mee maar die is ook niet bestand tegen de lange zit.

Ondeweg nog een bezoek gebracht aan de kerk van Paris.

De plaats Paris werd op 26 september 1863 gesticht door een dertigtal mormonenfamilies. Het waren hoofdzakelijk mensen van Britse afkomst. De volgende lente kwamen hier nog 700 migranten toe die deze plek niet verlieten ondanks de extreem koude winter van 1864-65. In 1872 bleek dat zij zich niet in Utah hadden gevestigd zoals ze eerst dachten, maar in Idaho. In 1875, bij de stichting van Bear Lake County werd Paris de zetel van dit gebied.

Een van de zonen van Brigham Young ontwierp de kerk van Paris. In 1884 startten de bouwwerken tot de voltooiing in 1889. Bouwlieden van Zwitserse afkomst begonnen aan de contructie in 1884 die vijf jaar zou duren. Men haalde rotsblokken van rode zandsteen uit een canyon die 30 km verderop lag, ten oosten van Paris. In de winter gebruikte men sleden die door paarden over het ijs van het bevroren Bear Lake werden getrokken.

 De Tabernakel van Paris

De plaats is vernoemd naar een van de eerste bewoners, de heer Perris. Besloten is toentertijd de spelling van de plaatsnaam hetzelfde te laten zijn als van die andere, de meer bekender plaats in Frankrijk, opdat de bewoners geen problemen zouden hebben met de juiste spelling van hun plaatsnaam. De heer Perris stemde daar mee in.

Van een van de leden van de Mormomen kerk kregen we uitvoerig uitleg over het geloof en deze kerk. Een ander lid was zo vriendelijk ons het Boek der Mormomen – in het Nederlands – cadeau te doen. Tevens werd de vrouw van een van hen opgeroepen om enige hymnen te spelen op het orgel. Van een donatie aan de kerk wilden ze niets weten.

Enfin rond 17:00 uur komen we bij het hotel aan. A gaat gelijk wat slapen. B is bezig geweest met zijn laptop; foto’s opslaan. We slapen in West-Yellowstone. Morgen bezoeken we één van de hoogte punten van deze reis. Tot morgen.

West Yellowstone -Red Logde – Columbus – Billings (314 mijl)

Beartooth scenic highway

A heeft zowat hele nacht geslapen. Rond 01:30 uur stond ze op en at wat en heeft in klad de blog geschreven en ging weer slapen.

‘s Morgens om 05:00 uur was ze weer wakker. B werd ook wakker, die maakte van de kladblog een mooie blog.

We hebben ontbeten in het hotel. Weer een karige maaltijd (toast met jam, melk, slootwaterkoffie, yoghurt). Ach het klinkt erger dan het is. We geven niet zo om eten, het maagje moet gevuld zijn en daar gaat het om.

We rijden rond 07:15 uur weg. Richting Yellowstone Nationalpark. We komen bij de West Entrance binnen. We rijden wat loops, waaronder de Firehole Lake scenic loop drive en de flathead canyon drive. Het is adembenemend mooi. We hebben wat foto’s gemaakt maar eigenlijk wordt Yellowstone veel te veel onrecht gedaan. De schoonheid van Yellowstone kun je niet op een foto weergeven; hoe het in werkelijkheid is zie je niet echt op een foto. Vandaag zouden de we Uncle Toms trail doen. Helaas waren de omstandigheden er niet naar om deze te lopen. Er was geen parkeerplek. Overal was het vol. En omdat wij een strak reisschema hadden, hebben we dit niet kunnen doen, tot groot verdriet van A. Maar goed niet getreurd, er komt vast een andere keer. We komen onderweg bizons tegen. Vlak voor onze auto wilde een flinke stier oversteken. Die keek ons even recht in de ogen. Daar schrik je dan toch even van. Hij loopt daarna weer rustig verder. We komen berggeiten, elken, hertjes en nog meer bizons tegen. Het weer is prachtig, gezelschap is goed, omgeving is adembenemend. Wat wil een mens nog meer.

We gaan via de North-East Entrance weer uit YNP.

We gaan de Beartooth scenic highway rijden. De eerste lookout missen we. De tweede is netjes aangegeven, we stoppen, lopen wat rond, maken wat foto’s en rijden verder. Nummer 3 en 4 missen we weer; blijkt dat de informatieborden niet aan beide kanten van de weg staan. Zoals aangegeven in het door ons samengestelde reisboek, is het aardig fris en is er veel wind. We komen tot een hoogte van 10.947 voet. Het is heel erg mooi. Het zou de mooiste weg van USA zijn, maar dat betwijfelen we. Het is zeker heel erg mooi. Maar rijden door het Rocky Mountains vinden we toch het mooiste wat we gereden hebben.

Na deze mooie tocht rijden wij via Red Lodge en Columbus naar Billings, alwaar wij overnachten. Het werd even heel erg spannend. We waren ineens onze creditcard kwijt. Bleek nog in de portemonnee van B te zitten. Phieuw. Dat was ff schrikken.

We halen wat op bij de grote M. We zijn moe, en hebben geen zin om uit eten te gaan.

We gaan zo heerlijk slapen. Tot morgen!!

Billings – Miles City (370 mijl)

De Tongue River loop

Vanmorgen waren we alweer vroeg op: om 05:30 uur precies. Wij zijn van dat soort mensen dat op vakantie van elke minuut van wil genieten. Na de ochtendrituelen, zoals douchen, aankleden en ontbijten, brengen we een bezoek aan de plaatselijke Walmart. We vinden eindelijk de heerlijkste appelsap van USA. Met een doos vol goederen (waarvan de meeste gezond zijn) zijn we klaar voor de reis van de dag.

Na een paar keer verkeerd gereden te hebben, vinden we onze eerste bezienswaardigheid: Pictograph cave statepark. Het is een mooi en rustig parkje met 3 grotten. Met tekeningen van 11.000 jaar oud. Het is een pittige wandeling naar boven. We redden het natuurlijk zonder al te veel moeite. Wink wink.. We genieten van de rust om ons heen. Samen met de vele konijntjes. Na een korte pauze en kort gesprek in het Visitor Centre gaan we op weg naar onze tweede bezienwaardigheid: de Plenty Coups state park.

Daar rijden we behoorlijk verkeerd. Cursus bewegwijzering mogen de Amerikanen in Nederland wel komen volgen. We staan uiteindelijk bij een doodlopende weg. We hebben dan ook al een stuk dirtroad gereden. We snappen er niets van. We zetten Miep aan en zij brengt ons keurig naar het park. De weg ernaartoe is lang en saai. Mooi glooiend landschap, maar het is de hele tijd hetzelfde. Het is een mooi park met picknick plaatsen. We smeren een heerlijk broodje Hollandse kaas en drinken koude melk. En wat een rust.Daarna bezoeken we de cottage van de Chief Plenty coups. Vervolgens rijden we verder.

B had een mooie route gevonden. De Tongue River loop. Deze was op zich heel mooi.. maar dat was 55 mijl dirt road. Dat wisten wij niet. En we konden niet terug. Dus dan gaan we dat even doen. Ook hier mist de bewegwijzering. Maar goed we hebben ervaring nu. Dus lukt het ons om weer deze route uit te rijden. In Ashland tanken we.. phiew phiew.. en nu moeten we nog naar Miles City.

Miep stuurt ons weer natuurlijk naar de kortste weg.. dat is over snelwegen. Wij kiezen een alternatieve route. En ja hoor weer dirt road. A moest er bijna van huilen. Arme heupen van haar. We kunnen kiezen om tussen hele weg terug rijden of 20 mijl dirt road en dan snelweg op. We kiezen er voor om door te rijden. B trapt ff wat harder op het gaspedaal. Voor donker thuis zijn zal niet lukken vandaag. We moeten 85 mijl snelweg rijden.

Het is nog schemerig als we bij het hotel aankomen. We hebben het gered. We checken in. De vriendelijke meneer verteld ons dat we heerlijk kunnen eten bij het plaatselijke eetcafe: Boardwalk. We eten simpel. Karbonade en sla. B eet er wat frietjes bij. En we delen het toetje. Hele maaltijd, tips included, kost $13. Het regent en bliksemt als we buiten staan. Snel naar het hotel. Douchen. Koffie gemaakt en blog bijgewerkt. Zometeen slapen.

 De Dirt Road

En dit is de auto waarin we rondrijden in Amerika en Canada:

 Chevrolet Traverse 2015