Arcata, CA – Klamath Falls, OR- 320 mijl

Als we wakker worden in Arcata is het rond de 55F, het regent heel miezerig.

Het is best koud en grijs buiten. We doen rustig aan, ontbijten met heerlijk brood en kaas, hagelslag en nutella. Koffie en warme chocomel halen we weer bij de Big M. een Large cup coffee, ongeveer halve liter kost 1 usd. En het is nog lekker ook. Zonder nare bijsmaken.

Vandaag moeten we ongeveer 300 mijl rijden dus gaan we weer op pad. We nemen afscheid van de kust en rijden verder het land in. Het is erg mistig onderweg. De temperatuur daalt tot 50F. Onze eerste stop is 111 mijl verderop in Weaverville; de weg ernaar toe is echt mooi. We lopen hier door de hoofdstraat. 4th of July komt er aan en dat zie je hier ook. Dan is de temperatuur gestegen naar 73F en kleden ons in de auto om. We rijden eerst door bossen en daarna in berglandschap. Hoe verder wij van de kust komen hoe warmer het wordt.

Onze volgende stop is Whiskeytown Lake Visitor Center. Hier vandaan heb je mooi zicht op het meer. Het is inmiddels 87F geworden. Erg warm dus. We vervolgen onze weg. Deze wordt alleen maar mooier, maar na tientallen mijlen in haarspeld bochten te rijden wordt het B ook een beetje teveel. Gelukkig gaan we de snelweg 5 op. Hier kun je meters/mijlen maken. In de verte zie je Mount Shasta liggen. Mooie berg nog bedekt met sneeuw bij een blauwe hemel. Dat is echt een lust voor het oog. Onderweg stoppen we om de berg nog beter te bewonderen onder genot van heerlijke aardbeitjes.

We zijn 70 mijl verwijderd van deze berg en dan zie je hem al staan/liggen. Temperatuur is inmiddels gestegen naar 99F/37C; dus echt warm. We hebben de 100F niet gezien. Bij Shasta aangekomen zoeken we het Visitor Center op. Want onze Miep vindt de weg naar de berg niet. Het is een leuk stadje waar er een wandel/run is. We worden geholpen door een aardige jongeman.

We rijden tot aan de helft van de weg; want deze is afgesloten en mag je niet verder. Je kunt wel de bergwand oplopen. Het is al laat, en warm; dus maken we wat foto’s. Genieten vanaf een afstand en gaan richting Klamath Falls waar we slapen.

Dat is ongeveer 75 mijl verderop. En de berg blijven we zien in onze achteruitkijk spiegel. Dat is echt mooi.

We komen bij het hotel aan. Laten we zo zeggen dat wij blij zijn dat we er maar één nacht slapen. We hebben per ongeluk een smoking room geboekt en hotel is voor de rest vol geboekt, dus hebben we geen keus. Het valt mee met de rookgeur; maar toch.

We eten bij de Mexicaan daar is B fan van geworden. Lekkere wraps. Bij de Wal-Mart halen we wat voorraad. Zonder koffie maar met heerlijke toetjes sluiten we deze dag af.

Tot morgen…

Klamath Falls – Roseburg – 230 mijl

Ondank een rookkamer hebben wij goed geslapen. Het viel mee met de geur. In de toekomst maar beter opletten bij het boeken. Drie keer kijken is blijkbaar niet genoeg. We ontbijten in onze kamer, eten halen we op in lobby. Broodjes, yoghurt. Een simpel, maar goed ontbijt.

We vertrekken rond 8:00 uur richting Crater Lake National Park (is een vulkanisch bassin dat 7.700 jaar geleden ontstond toen Mount Montaza – die 3.600 meter hoog was – instortte. Het meer is 457 meter diep. Het is een lange, maar mooie weg langs een paar meren. Het is zondag, dus ook vrij rustig. Pas enkele mijlen voor het park wordt het druk. We zijn niet de enigen. Het is heerlijk weer. Zo rond de 70F. Het zal een drukke dag worden in het park. We rijden naar de Visitor Center, hier horen we dat de East Rim gesloten is. Er ligt een weg ronddom het meer. We kunnen een deel maar rijden, geen probleem. Bij de volgende stop vinden we met moeite een parkeerplek. Het krioelt er van mensen. We lopen naar het meer. Het is “waaauww” moment. Het een geweldig meer. Mooi blauw en rimpelloos. Na wat stops, niet altijd voor de views, er zijn ook wegwerkzaamheden. We gaan rond 14:00 uur het park uit. Het is zo druk. Advies voor als je ooit het park bezoekt, kom nooit in het weekend en kom vroeg in de ochtend. Want een paar uur wachten voor je het park kunt bezoeken is echt zonde.

We vervolgen onze weg over de OR62 richting Union Creek. Hier maken we een korte, maar mooie wandeling op de Rogue Gorge trail. Het is een wandeling langs het Rogue Gorge River. Een mooie stroomverstelling. Hoe het water de weg baant tussen de rotsen en omgevallen bomen.

We rijden weer terug op de OR62 en daarna OR230 richting Diamond Lake.

In de verte zie je Mount Thielsen liggen. Een prachtige berg nog bedekt met een “beetje” sneeuw. De berg is vaak door bliksem getroffen en heeft daardoor een puntige top gekregen.

De weg hierna wordt erg saai. We rijden door sparrenbossen. Het is een lange en eentonige weg.

Onze volgende stop is: “Watson Falls”. Als we aan de wandeling willen beginnen, horen we van mensen die net terug zijn, dat het een erg steile wandeling is. B haakt gelijk af, hij had nog maar 20 meter gelopen en toen bleek reeds: dat zou het niet worden. A loopt er wel naar toe. Het was zeker een zware wandeling, maar wel de moeite waard. Soms zijn we niet gecharmeerd van de Aziatische toeristen, maar nu kwam dat goed uit. Ze praten vrij hard en dat houdt de beren weg. Wij twijfelen of er beren in Amerika zijn, we zien ze niet.

Hierna rijden we naar het hotel. Rond 18:00 uur zijn we er. We hebben een grote kamer. Een van eerste waar we echt blij mee zijn. We eten heerlijk bij Dennys. B eet een teppan vol met groenten en aardappelen en eitje. A eet rode aardappeltjes met gegrilde kip en courgette. Voor 25 dollar hadden we onze buik vol. Het was nog gezond ook.

Moe, maar voldaan gaan we vandaag naar bed.

Tot morgen