Pemberton – Tsawwassen (220 km)

Wat gaat de tijd toch snel. Het is pas twee weken dat we hier zijn, toch lijkt het alsof we heel lang onderweg zijn.

Het heeft geregend, zien we bij het wakker worden. Deze keer is onze motel rondom in het groen. Je hoort veel vogels fluiten. A gluurt even buiten of er misschien ook een beer rondloopt. Helaas! De beer die ze gisteren vanuit de auto zag zal al weer kilometers verderop zijn.

Het is 13 graden en bewolkt. Het is gedaan met het warme weer. We weten niet hoe de dag zal verlopen. We hebben genoeg activiteiten in ons reisboek staan, maar het weer is niet zo best.

Onze eerste stop: de Nairn Falls. Gisteren hebben we opgezocht hoever en het hoe moeilijk het pad ernaar toe is. 1,5 km heen en 1,5 km terug. Je doet per keer een uur over. We lopen dit mooie pad naar de waterval. Dat was pittig. Het regende miezerig, maar we liepen in het bos en dan voel je het niet zo. Het was een pittige wandeling maar elke stap waard. Wat een mooie waterval is het! Geweldig! Het geeft toch een kick als je het gedaan hebt.

Op naar de plaats Whistler. Het is droog en druk! Dus slaan we het bezichtigen over. We rijden vandaag de weg 99 (Sky to the Sea Way). En deze is prachtig. De weg is druk. Gelukkig regelmatig vier baans. Foto’s maken gaat niet zo best vanuit de rijdende  auto. Wolken hangen laag en het is koud. 16 graden is het ondertussen. We stoppen af en toe om al het moois te bewonderen.

Onze volgende stop is Brandywine Fall. Een korte wandeling brengt ons naar de mooie waterval. Het is heel bijzonder dat je op weg naar de waterval een spoorlijn (geheel onbewaakt) moet oversteken. Het is ondertussen 18 graden geworden en voelt heerlijk warm aan.

De volgende supermooie waterval is Shannon Falls. Ook voor deze hoef je niet ver te lopen. Je ziet hem vanaf de snelweg liggen. Wat is ie mooi en hoog. Maar liefst 335 meter hoog.

Je kon ook helemaal naar boven lopen om de waterval beter te bekijken, maar dat doen we maar niet. Zo is die toch heel mooi.

Bij Porteau Cove National Park is het 20 graden met een flinke wind. Er is hier veel te doen. Snorkelen, windsurfen, huwelijksfotografie, selfies met haren die alle kanten opvliegen etc. Genoeg te doen.

En dan zijn we bij Vancouver. Daar is het druk! We zitten een uur in de file. Zo een lange intensieve dag was precies wat we nodig hadden.

Het is 18:00 als we bij het hotel aankomen ipv 16:30.

We halen wat eten op bij de plaatselijke chinees. We rusten nu even uit en genieten nog na.

Tot morgen.

Penticton – Hope (303 km)

Ondanks de warmte hebben we goed geslapen. De airco was te gehorig dus die hadden we uit gezet. Ontbijt uit eigen voorraad smaakte best goed.

Het is rond 8:15 uur als we uit Penticton vertrekken. Temperatuur is 18 graden, best aangenaam. Volgens het weerbericht kan het na vandaag een stuk koeler worden op onze route.

Het eerste stadje dat we bezoeken is Keremeos. Hier kunnen een graanmolen bezichtigen. We zijn veel te vroeg. Maar gezien de omgeving kunnen we deze overslaan. Gooi een stapel oud ijzer en hout bijelkaar en het is een museum. We bezichtigen de bloemen die nu in bloei staan, die zijn prachtig geel.

Langs de weg zijn veel groente- en fruittentjes. Wij kopen bij een van deze lekkere samosas voor onderweg.

In Hedley gaan we opzoek naar de farmersmarket maar dit bleek een supermarkt te zijn.

In Princeton eten we op een bankje in het centrum onze samosas op. We maken een stadswandeling. Langs de weg is per lantaarnpaal een vlag van een land aangebracht. Bij die van Nederland is die blauw wit rood. Waarschijnlijk boerenprotest of gewoon verkeerde vlag gedrukt. Efin wel grappig om te zien. Bij de brug, deze is te zien in Burt Reynolds film “Malone” uit 1986, horen we motoren. Deze rijden mooi, met harde muziek,  voorbij. Wat is dat geluid toch gaaf. Misschien moet B wel motorrijles nemen 😁

Op naar Manning Provincial Park. Een deel van het park is gesloten. We mogen wel naar het viewpoint. Van hieruit zie je de bergen in USA bedekt met sneeuw. Een cascade van bergen. Wat is het genieten.

Onderweg naar Hope stoppen we bij Hope slide. Dit is een bergverschuiving. Wat bijzonder mooi om te zien, maar minder om mee te maken. Gewoon een stuk van de berg dondert zo naar beneden.

We rijden Hope binnen en rijden naar Flood Falls. De wandeling er naar toe was best pittig. Wat een mooie waterval is het. Heel smal, maar erg mooi.

We hebben vandaag van Penticton naar Hope via Highway 3 gereden. Wat een mooie, maar pittige weg is het. We zien een vrachtwagen in de berm liggen. Deze is, denken wij, kort geleden het evenwicht kwijt geraakt, tevens zien we nog een andere voertuig iets verderop in de berm liggen.

Mensen rijden hier best hard. Ze gaan met een behoorlijke snelheid de bochten om. Best eng soms.

We hebben vandaag een super mooie dag gehad. Veel gedaan en gezien.