Cut Bank – Browning – Glacier National Park – Kalispell (295 mijl)

Het is droog buiten wanneer wij wakker worden. We krijgen hoop. Na een snel ontbijt, checken we uit. A heeft een lang gesprek met de receptionist. Die is helemaal weg van Glacier NP. Het is vrij koud. Heel optimistisch gaan wij naar het Glacier NP. De zon doet heel erg hard zijn best. Aan de horizon zien wij de mooie witte bergtoppen. Overal zien wij regenbogen. Een prachtig uitzicht. In Browning vullen wij nog even snel onze portemonnee.

Via de MT2 en M49 rijden we naar Two Medicine. Een mooi uitzicht op de prachtige bergen. Het is er erg koud. Het regent. En ongeveer 41°F. De General Store – aan een mooi meer – is vandaag tot 12:00 voor het laatst van het seizoen open. We kopen koffie. Wat snacks voor onderweg en kaarten voor familie en vrienden thuis. We maken wat foto’s en gaan weer snel verder via de MT49 en MT89.

Bij St. Mary, de Oost ingang van de park maken we een sanitaire stop. In de giftshop kopen we een aandenken voor thuis. B wordt aangesproken door iemand die we ook in het hotel bij het ontbijt hadden gezien. Hij was al naar Babb geweest en het schijnt er erg mooi te zijn. Babb is een bestemming ten noorden van de Oost ingang, die ons is aangeraden op de Amerika-Canada beurs. Hier schijnen er vaak beren zich vol eten aan besjes.

Wij dus op weg naar Babb. Helaas het weer werkte niet mee. En ook geen beer gezien. Its freezing cold! Hierna gaan wij naar de ‘Going to the sun’ weg, we kunnen maar een kleine stukje van de weg berijden. Er is bij de Logan Pass 25 cm sneeuw gevallen en dus is de weg afgesloten. We kunnen maar tot Jackson Glacier rijden, dat is slechts 13 mijl van een route van 45 mijl. Dat doen we dan maar: beter wat dan niets, samen met heel veel andere parkbezoekers. Het is vrij bewolkt dus de gletsjer is niet goed te zien.

Vervolgens omkeren en weer terug naar de Oost ingang en moeten nu om het park heen rijden om bij ons hotel te komen. We rijden weer langs de ‘Two Medicines’ en we gaan er weer naar toe. Nu is het weer opgeklaard en het zicht verbeterd. De parkeerplaats aan het meer is nu helemaal vol. Gelukkig kunnen wij nog wel een plakje vinden. Echt fotoweer is het niet, maar je ziet nu veel beter het meer en de bergen. Die herinnering zullen we altijd met ons meedragen.

We komen op tijd aan bij het hotel. Vlak ernaast is een restaurant. Echt Amerikaans. We moeten wachten tot er een tafel vrijkomt. Het is ontzettend druk. Het personeel serveert in draf. Wij mogen een gerecht bestellen en dat delen. Kijk dat komt goed uit. We eten BBQ pork chops. Het zijn de lekkerste die wij ooit gegeten hebben. Heerlijk mals. Moe gaan wijn naar bed, met de hoop dat morgen de Logan Pass wel open is.

Tot morgen!!

Kalispell – West Glacier – Glacier National Park – East Glacier –  West Glacier – Kalispell (173 mijl)

Het weer ziet er beter uit wanneer we onze oogjes opendoen. Bij het ontbijt staat de tv aan op het weerbericht. Its promising. Het is wel koud 39°F, maar zonnig. We gaan ervoor. Het is zo koud dat we ons trakteren op een erg duur kopje cappucino en chocomel. Maar goed we zijn op vakantie. Het moet kunnen.

Bij de ingang horen we. JA!! De pass is net open gegaan! Wat zijn we blij. Het is zonnig en wij rijden door het park. Vandaag heeft B zijn auto videocamera aan. Wat is het park mooi. Je wordt er gewoon stil van. Hier worden wij erg blij van.

We maken een wandeling naar de Avalanche Creek. We bekijken een mooie waterval. Het is hier nat en glibberig. We lopen niet de hele route.

Bij de Logan Pass ligt er behoorlijk wat sneeuw en het is er zeer bewolkt: weinig zicht. We maken wat foto’s en eten een broodje. Het is hier gewoon prachtig. We rijden de hele route naar de Eastern Entrance. Overal heb je uitkijkposten en wij maken daar dankbaar gebruik van. Het is erg druk in het park. Het is Labor day, een nationale feestdag in USA. Bij de East Entrance gaan we even bijkomen. In de lounge rusten we heerlijk op flinke rookstoelen.

Op de terugweg zien we lukraak langs de weg geparkeerde auto’s en dat betekent maar een ding: er is wat te zien. Het is in dit geval een Bear Jam (vastgelopen verkeer omdat er een beer te zien is). We sluiten aan in de rij en ja hoor het is een Black Bear. We maken wat foto’s en rijden door.

We zijn nog happier. B komt achter dat opnieuw een waarschuwingslampje van de bandenspanning aan is: de linker voorband heeft een te lage druk. Bij het tankstation in het park worden we geholpen door een aardige mevrouw. Het tankstation is al gesloten, maar ze helpt ons nog met de luchtslang. Dat waarderen wij enorm. Bij een shop onderweg kopen we voor B een sweatshirt en wat lekkers voor thuis. We halen brood en eten bij de Walmart.

Bij aankomst bij het hotel zien we dat er een bandenzaak aan de overkant is. Dat komt even goed uit. Morgenochtend maar even naar de band laten kijken. Tot morgen, dan gaan we naar Canada.

Kalispell (USA) – Creston (Canada) – 253 mijl

Na een lange vermoeiende dag als gisteren werd A vanmorgen heel chagrijnig wakker. Ze heeft helemaal niet kunnen slapen. Haar medereiziger had zin om heel Glacier NP om te zagen in zijn slaap. Na een snel ontbijt rijden we naar de bandenzaak om de band te laten nakijken. Een aardige meneer hielp ons en na driekwartier mochten wij gelukkig wegrijden. Er zat een schroefje in de band.

We rijden naar Eureka wat een historische stad zou moeten zijn. Dat zal vast wel, wij zien daar niets historisch aan. We rijden naar de Libby dam. Een lange weg langs het Koocanusa meer. We stoppen bij de dam. Deze weg er over is helaas niet open. We eten hier op de parkeerplaats onze lunch. Het is vrij koud buiten, rond de 10 graden Celsius.

We gaan verder via de US2 naar Troy. Onderweg stoppen wij bij de Kootenai Falls. Het is een mooie wandeling vol klauterpartijen. A vindt een wandelstok, die ze later wel even schoonmaakt. Het is adembenemend mooi. Hierna lopen we naar de Swinging Bridge, ook een wandeling waar je je ogen goed moet gebruiken. Er is een houten hangbrug over de Kootenaai rivier. B is stoer en loopt zo over de brug. A moet eerst enthousiast gemaakt worden. En ja daar gaat ze. Ze poseert nog even mooi voor de foto’s. Er lopen hier veel mensen rond die een respectabel leeftijd bereikt hebben.

Daarna gaan we de grens over tussen Montana en Idaho. Sommige bezienswaardigheden zoals de Upper en Lower Moyie Falls zijn niet aangegeven. Met veel moeite vinden we de Moyie Crossing. Hier staan kunstwerken van steen, en ijzeren vissen. Het is erg stil dus wij gaan snel weer verder. Overal zien wij kalkoenen langs de weg lopen. Waarschijnlijk zullen het er wat minder zijn na de Thanksgiving in november.

Dan gaan we de Canadese grens over. Een vriendelijke douane-beambte laat ons door. We logeren in een houten hotel. De ‘Downtowner Motor Inn’.

We dineren in de plaatselijke pub. Pasta met kip. Ook nu mogen wij het eten delen. Het eten smaakt goed.

We zijn opgefrist. Blog bijwerken en zo meteen naar bed.

Tot morgen!