Kingman-Palm springs (328 mijl)

Vanmorgen was A alweer vroeg op. Ze kon niet zo goed slapen, het was warm en de airco maakte verschrikkelijke geluiden dus die bleef uit. Om 05:00 uur hield ze het toch niet meer uit, en zette de airco aan. Ze werkte de blog op wordpress bij. Na een verschrikkelijke ontbijt, reden we rond een uur of 07:45 richting Oatman. We gaan een stukje Route 66 rijden. De route is het eerste stukje best saai, je rijdt door een soort woestijn gebied, alles ziet er verdord uit. Na enige mijlen gaan we een berg op, en dan wordt het ontzettend spannend. Het is niet zo een hoge berg, maar wel erg scherpe bochten en dalingen. A krijgt zweet in de haar handen en voeten en B geniet er ontzettend van. We hebben een super auto om dit soort routes te zijn. Je zoeft zo door de bergen heen.

We maken in Oatman een stop. Je ziet een paar goudmijnen, of er ook daadwerkelijk goud wordt gevonden weten we niet, maar je ziet flinke omrasteringen met bordjes verboden toegang (No trepassing). Het is een dorpje uit begin jaren 1900. Het ziet er armoedig uit. De gebouwen zijn er wel uit die tijd, dus erg oud, maar niet zo mooi opgeknapt. Toch fijn om het even te zien. Je hebt hier echte saloons, bars, general stores. De winkeltjes waren nog dicht (het was ongeveer 9:30 uur toen wij er waren). Al gauw merk je verse ‘droppings’, en een penetrante geur komt je tegemoet. Als we het dorpje uitrijden komen we achter dat hier veel ezels rondlopen. Poep stinkt niet zo, maar de grote hoeveelheden urine van deze beesten stinkt behoorlijk.

We rijden verder. Onze volgende stop is: London Bridge in het stadje Lake Havasu City. Het is een brug die uit de Thames in Engeland is vervoerd en weer opgebouwd, compleet met lantaarnpalen en de Engelse vlag. Uit onze reisboek weten we dat de kettingzaagfabrikant Robert Mc Cullogh, de Tower Bridge had besteld, maar de Britten pakten een andere brug in. Dat maakt voor de Guinnes book of records geen verschil, dit is het grootste antiekobject dat ooit verkocht is. Het ziet er keurig uit. Na wat foto’s stappen we snel in de auto want het is alweer 100 graden F.

We vervolgen onze weg aan de Colorado River. Nu in Californie. Langs het water met een heerlijke bries is het vol te houden. We picknicken (eten aardbeien) en kijken naar de watersportliefhebbers, een prachtig geluid van mensen die aan het genieten zijn van het heerlijk water.

Na een uur rijden we verder. Richting “29 Palms” de weg is maar liefst 103 mijl lang door woestijn gebied. We beginnen van het woestijn te houden. Prachtige duinen, kleine wervelwindjes met zand. wat roadrunners die snel de weg even willen oversteken. We stoppen even langs dat weg om uit te rusten.

We rijden zo Joshua Tree National park binnen. Het is een prachtige landschap. De bergen zijn door erosie bijna voor de helft minder geworden. Het zand dat op de bergen lag samen met de kiezelsteentje zijn door weersomstandigheden verdwenen. Je ziet de harde kern. Het zijn prachtige gladde rotsen. Ook kun je hier heel veel Joshua trees vinden. Dit zijn net Yucca’s op stam. Het zijn prachtige bomen. We rijden door het park naar Palm Springs.

We komen rond 17:30 uur bij het hotel aan. De kamer is gelukkig schoon, wel wat knus, maar dat geeft niet. Het is nog steeds warm. Palm Springs is een grote stad. Veel hebben we er niet van gezien. We hebben vandaag een mooie reis gemaakt. We zijn meer liefhebber van een mooie natuur, dan van het bekijken van een stad in de VS. Er staan nog 3 steden op het programma die wij nog graag willen bezoeken tijdens deze reis en dat komt nog. Dat zijn: San Diego, Los Angeles en San Francisco. Palm Springs slaan we gewoon over.

Tot morgen!!